Herkes zaman zaman kendini yalnız hisseder. Öğle yemeğinde yanımıza oturacak hiç kimse olmadığında, yeni bir şehre taşındığımızda ya da kimsenin hafta sonu bizim için zamanı olmadığında. Ancak son birkaç on yılda, ara sıra duyulan bu duygu, milyonlarca insan için kronik bir hal aldı. Birleşik Krallık’ta 18-34 yaş grubunun %60’lık kısmı sık sık yalnız hissettiklerini söylüyor. Amerika’da ise halkın %46’lık kısmı sürekli olarak kendini yalnız hissediyor. Bizler insanların birbirine en çok bağlantılı olduğu zamanda yaşıyoruz fakat yine de eşi benzeri görülmemiş sayıda insan kendini yalnız hissediyor. “Yalnız olmak” ile “tek başına olmak” aynı şey değil. Kendi kendini mutlu edebilirsin ya da arkadaşlarınla olduğun her saniyeden nefret edebilirsin. Yalnızlık tamamen öznel, bireysel bir deneyimdir. Eğer yalnız hissediyorsan yalnızsındır. Genel kanıya göre yalnızlık; sadece insanlarla nasıl konuşacağını ya da başkalarının etrafında nasıl davranacağını bilmemektir. Fakat nüfusa dayalı çalışmalar gösteriyor ki sosyal etkileşimler söz konusu olduğunda yetişkinler için sosyal beceriler pratikte bir fark yaratmıyor. Yalnızlık herkesi etkileyebilir: para, ün, güç, güzellik, sosyal beceriler, mükemmel bir kişilik.. Yalnızlığa karşı sizi hiçbir şey koruyamaz çünkü bu biyolojinizin bir parçasıdır.
30 Yıldan 30 Hayat Dersi Daha
Dün (23 Ekim 2011) 30. doğum günümdü. Büyük harflerle OTUZ. Kutlamak için Joshua’nın 30 Hayat Dersine eşlik edecek 30 hayat dersi daha yazdım.
1. İnsanların sizin hakkınızda nasıl hissettiği değil, sizin onları nasıl hissettirdiğiniz önemlidir. İlkokul birinci sınıftan itibaren lise yıllarına kadar tombul, çarpık dişli oldum ve özgüvenim düşüktü. Nasıl göründüğümle çok ilgilendim ve insanların beni nasıl gördüğüyle daha da fazla ilgileniyordum. Ne yazık ki, görünüş benim için her şeydi; ayrıca havalı çocuklarla takılmak konusunda sürekli endişelendim. Aslında arkadaş tercihlerime baktığımda, bazı harika insanları görmezden geldiğimi hatırlıyorum çünkü onlar “havalı” olarak düşündüğüm grupta değildi. Yaşlanmak, havalı çocukların hep mutlu çocuklar olmadığını gösterdi. İnsanların senin hakkında ne düşündüklerinin, senin onları nasıl hissettirdiğin kadar önemli olmadığını anladım.
2. Tüm önerileri dikkate alın. “Ah, o zaman şimdi bildiklerimi bilseydim.” Ailemden ve büyüklerimden bunu kaç defa duyduğumu hatırlamıyorum. Şimdi, 30 yaşındayken ne anlama geldiğini tamamen anlıyorum. Ailelerimizin yaşlandıkça gözümüze ne kadar zeki göründüğü şaşırtıcı. Birçok durumda, eğer ailemin ve büyüklerimin tavsiyelerini dinleseydim, dersleri zor yoldan öğrenmekten kaçınabilirdim. Bunu fark ettiğimde, bana söylenenlerle aynı fikirde olmasam bile, en azından dikkate alacağıma dair kendime bir söz verdim. Neyse ki, bu neyi değiştirmem gerektiğini düşünmem için beni aynaya bakmaya zorladı.
30 Yıldan 30 Hayat Dersi
Yakın zamanda 30’uma girdim, bu yaşıma kadar pek çok önemli şey öğrendim. Bahsedeceklerim bu dünyadaki ilk 30 yılımdan en önemli 30 hayat dersi.
1. Âşık olmak şart. Bilirsiniz, bir söz vardır, “Âşık olup kaybetmek, hiç âşık olmamaktan daha iyidir.” Öyle değil mi? Biliyorum, klişeleri genellikle elimizin tersiyle itiyoruz, ama bu belki de sadece aforizmalarla tartışabileceğimiz temel bir gerçektir. Evet, âşık olmalıyız, hem de kalbimiz kırılsa bile. Çünkü âşık olmazsak hayatımız geçip gidecek.
2. Sevmek yetmiyor. Âşık olmalıyız, sevmeliyiz ama sevmek hayatta kalmak için yeterli değil. Harekete geçip diğerlerine onlara değer verdiğimizi, onları sevdiğimizi göstermeliyiz. Evet, sevmek bir eylemdir.
3. Mutluluk satılık değildir. İçimizdeki boşluğu doldurmak için reyonlara, raflara, web sayfalarına ne kadar bakıp arasak da; mutluluk satın alınmaz. O şeyler bizi mutlu etmeyecek, en azından uzun vadede. En iyi ihtimalle, maddi şeyler geçici olarak bizi rahatlatır. En kötü ihtimalle ise hayatımızı mahvederler, bizi boş hissettirirler, depresyona sürüklerler ve hatta daha yalnız hissettirirler, ıvır zıvırdan bir denizde yapayalnız. Gerçek şu ki hepimiz bir gün öleceğiz ve mezarımızı servetimizle doldurmak bizi bu sondan kurtarmayacak.
4. Başarı görecelidir. Eskiden başarılı olduğumu düşünürdüm çünkü ailemin ve arkadaşlarımın benimle gurur duyabileceği milyon dolarlık bir işim vardı. Bol yatak odalı bir ev, lüks bir araba, ısmarlama takım elbiselerin, pahalı saatlerin, büyük ekran televizyonların ve maddi dünyanın diğer tüm tuzaklarının beni daha başarılı kılacağını sanıyordum. Hepsine sahiptim ve gerçekten başarılı hissetmedim. Aksine aptal gibi hissettim.
Et Neden Dünya’daki En Kötü Şeydir?
İnsanlar ete BAYILIR! Biftek, kızarmış tavuk, pastırma, salam, sucuk veya sosis. Ne kadar da lezzetli şeyler değil mi? Et artık o kadar sıradan bir şey oldu ki, çoğu insan et içermeyen bir yemeği yemekten saymaz oldu. Şaşırtıcı olan şu ki, geçen birkaç yüzyıla kadar et sadece zenginlerin yemeği olarak görülüyordu. Bugünse bir cheeseburger’i 1 dolara yiyebiliyoruz. Çelişkili olarak et insanlar için en verimsiz beslenme yoludur. Eğer küresel anlamda bakarsak et tüketimimiz, aslında tam anlamıyla gezegenimizi yiyip bitiriyor. Peki bu neden böyle? Biftekten vazgeçmeden bu konuda neler yapabiliriz?
İnsanlar et üretimi için çok sayıda hayvan yetiştiriyor. Şu an yaklaşık 23 milyar tavuk, 1.5 milyar sığır ve kabaca 1 milyar domuz ve koyundan bahsediyoruz. Bu beslemek için çok fazla canlı demek. Bu yüzden dünyayı dev bir besleme alanına dönüştürdük. Dünyadaki tüm besin alanlarının %83’ü çiftlik hayvanlarına besin yetiştirmek için kullanılmaktadır. Pek çok çiftlikte bu hayvanların beslenmesi için mısır, soya vb. yetiştiriliyor. Bu dünyadaki arazilerin %26’sının sadece hayvanların beslenmesi için kullanılması demek. Buna ürünleri yetiştirmek için ihtiyacımız olan suyu da dahil edersek et ve süt ürünleri üretimi, küresel tatlı su tüketiminin %27’sini oluşturur.
Denemeyi Bırak
İşte oradasın, ayaklarının altındaki tozlu beton zemin üzerinde duran tek bir ahşap sandalye dışında boş, şehrin kenarında bir yerde, terk edilmiş bir binada, geniş bir deponun ortasında duruyorsun. Etrafa bakınıyorsun. Sadece sen, sandalye ve farklı on yıllardan kalan dağılmış enkaz parçaları ve kentin sessiz sesleri.
Görevin: sandalyeyi almayı denemek
Fakat bu eşsiz bir problem ortaya çıkarıyor, değil mi? Görüyorsun, onu almayı deneyemezsin, ya alırsın, ya alamazsın, yapabilirsin ya da yapamazsın, başarabilirsin ya da başaramazsın fakat deneyemezsin.